previous next
in-scītus , a, um, adj.
I. Ignorant, inexperienced, unskilful, silly, simple, stupid; freq. coupled with stultus (rare in Cic.; “a favorite word of Plaut.),Plaut. Most. 1, 3, 51: “inscita atque stulta mulier,id. ib. 2, 3, 85; id. Mil. 3, 1, 141.—Of inanim. and abstr. things: “mirum atque inscitum somniavi somnium,Plaut. Rud. 3, 1, 5.—Comp.: “quid est inscitius,Cic. N. D. 2, 13. 36; id. Div. 2, 62.—Sup.: “inscitissimus,Plaut. Most. 5, 2, 14.— *
II. Pass., unknown: “nescio quid aliud indictum inscitumque dicit,Gell. 1, 22, 11.—Adv.: inscītē , unskilfully, clumsily, awkwardly (class.): “comparari,Cic. Fin. 3, 7, 25: “non inscite nugatur,id. Div. 2, 13, 30: “facta navis,Liv. 36, 43, 6.—Sup.: inscitissime petit, Hyg. ap. Gell. 10, 16, 5.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: