previous next
perpĕtŭĭtas , ātis, f. perpetuus,
I.uninterrupted or continual duration, uninterrupted progress or succession, continuity, perpetuity (good prose; cf. “infinitas): non ex singulis vocibus philosophi spectandi sunt, sed ex perpetuitate atque constantiā,” i. e. from their consistency, Cic. Tusc. 5, 10, 31: “ad perpetuitatem,to perpetuity, forever, id. Off. 2, 7, 23: “in vitae perpetuitate,through the whole course of our lives, id. ib. 1, 33, 119: “perpetuitas verborum,an unbroken succession, id. de Or. 3, 49, 190: “sermonis,id. ib. 2, 54, 120: “dicendi,id. Or. 2, 7: “laudis,id. Fam. 10, 25.—In plur.: “et opacae perpetuitates,unbroken tracts of land, Vitr. 2, 10. 1.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: