A.“μνᾶτο” Hes.Fr.96.1: sts. in these contr. forms lengthd. again, as 2sg. pres. μνάᾳ, inf. μνάασθαι [μνα_-], part. μνωόμενος; Ion. “μνώμενος” Hdt.1.96 (v.l. μνεώμενος), 205: 3pl. impf. μνώοντο, Hom. (v. infr.); imper. “μνώεο” A.R.1.896, al.; opt. “μνώοιο” Max.74; Ion. impf. “μνάσκετο” Od.20.290: only pres. and impf., exc. aor. μνήσατο (in signf. 11.1) Eup.413.
I. to be mindful of, c. gen., “οὐ πολέμοιο ἐμνώοντο” Il.2.686; “μνώοντ᾽ ὀλοοῖο φόβοιο” 11.71; “μνωόμενος προτέρης ἁρπακτύος” Call.Ap.95: abs., μνωομένῳ when I remember him, Od.4.106, cf. 15.400; also, turn one's mind to a thing, “φύγαδε μνώοντο ἕκαστος” Il.16.697.
II. woo for one's bride, court (not in Il.), c. acc., μήτ᾽ αὐτὸν κτείνειν μήτε μνάασθαι ἄκοιτιν, of Aegisthus, Od. 1.39; “τὴν πάντες μνώοντο” 11.287: with no acc. expressed, 16.77, 19.529.
2. after Hom., sue for, solicit a favour, office, etc., “μνώμενος ἀρχήν” Hdt.1.96; μνώμενον βασιληίην ib.205; “φιλοτιμίαν μνώμενοι ἢ στάσιν” Pi.Fr.210; “εὔνοιαν ἑαυτῷ παρὰ τῶν στρατιωτῶν μ.” Hdn.7.9.11; “πᾶσαν ἑαυτῷ πόλιν πατρίδα μ.” Hld.3.14.—Ep., Ion., and late Prose; once in Com. (v. supr.). (For signf. 1 cf. μιμνήσκω; in signf. 11 perh. from μνα_- = βνα_-, i. e. g[uglide]nā-, cf. γυνή.）
