previous next
abs-tēmĭus , a, um, adj. cf. temetum and temulentus,
I.abstaining from intoxicating drinks, temperate, sober, ἄοινος.
I. Lit.: sicca atque abstemia, Lucil. ap. Non. 68, 30: “mulieres, Varr. ap. Non. ib.: vina fugit gaudetque meris abstemius undis,Ov. M. 15, 323 al.—Hence,
II. In gen.: i. q. sobrius, temperate, abstinent, moderate: “abstemius, herbis vivis et urticā,Hor. Ep. 1, 12, 7.—Pleon.: “mulieres vini abstemiae,Plin. 22, 24, 54, § 115.—
B. In later Lat. = jejunus, who is yet fasting, has not breakfasted, Aus. Idyll. praef. 11.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: