previous next
ap-prŏpinquo (adp- , Baiter, Weissenb.; app- , Kayser), āvi, ātum, 1, v. n.,
I.to come near, draw nigh to, to approach.
I. Of place.
a. With ad: “ad summam aquam adpropinquare,Cic. Fin. 4, 23, 64: ad portam, Auct. B. Hisp. 3; so id. ib. 2 al.: “ad juga montium adpropinquare,Liv. 40, 58.—
b. With dat.: “finibus Bellovacorum adpropinquare,Caes. B. G. 2, 10 fin.: “munitionibus,id. ib. 7, 82: “cum ejusmodi locis esset adpropinquatum,id. B. C. 1, 79 (in id. B. G. 4, 10, and Auct. B. Hisp. 5, the readings vary between the dat. and acc.): “moenibus,Flor. 1, 13, 8: “castris,Suet. Galb. 10 fin. al.—Trop.: “illi poena, nobis libertas appropinquat,Cic. Phil. 4, 4 fin.: “catulus ille, qui jam adpropinquat, ut videat,is near seeing, will soon see, id. Fin. 3, 14, 48: “Erant centuriones, qui jam primis ordinibus adpropinquarent,were near obtaining the first rank, Caes. B. G. 5, 44.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: