previous next
armātūra , ae, f. armo,
I.armor, equipment.
B. Meton. (abstr. pro concr.), armed soldiers; and in class. lang. always with the adj. levis, = velites, light-armed soldiers (opp. gravis armatus). Veg. first used armatura absol. for young troops: “nostrae sunt legiones, nostra levis armatura,Cic. Phil. 10, 6 fin.: “equites, pedites, levis armatura,id. Brut. 37, 139: “adsequi cum levi armaturā,Liv. 27, 48; cf. id. 28, 14; Flor. 4, 2, 49: “equitum triginta, levis armaturae centum milia,Suet. Caes. 66; Liv. 21, 55; 22, 18: “manipuli levis armaturae,id. 27, 13: “levis armaturae juvenes,id. 44, 2 et saep.—
II. Trop.
A. Of discourse: haec fuerit nobis, tamquam levis armaturae, prima orationis excursio; “nunc comminus agamus,Cic. Div. 2, 10, 26. —
B. A kind of exercise in arms, Amm. 14, 11; Veg. 1, 13; 2, 23.—
C. In a religious sense (eccl. Lat.): “induite armaturam Dei,the armor of God, Vulg. Ephes. 6, 11; 6, 13.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: