previous next
cautĭo (old uncontr. form cauĭtĭo , acc. to Paul. ex Fest. p. 61 Müll.), ōnis, f. caveo,
I.a guarding or taking care of one's self, wariness, precaution, caution, heedfulness, circumspection, εὐλάβεια (besides the comic poets, mostly in Cic.).
b. (Mihi) cautio est = cavendum est, caution is necessary (a colloquial phrase), Plaut. Bacch. 4, 2, 15; id. Poen. 1, 3, 36; id. Ps. 1, 2, 38; Ter. And. 2, 3, 26; id. Ad. 3, 3, 67: “mea cautio est,I must see to it, Cic. Att. 5, 4, 4 (al. captio).—
c. Res cautionem habet.
(α). The matter requires caution: “habet multas cautiones,Cic. Off. 1, 14, 42.—
(β). The matter admits of caution, Cic. Fam. 11, 21, 3.—
II. T. t., in law, that by which one places himself or another in safety, an obligation, security, bond, warranty, Uail (written or oral): quoniam vestrae cautiones infirmae sunt, Graeculam tibi misi cautionem chirographi mei, Cic. Fam. 7, 18, 1; v. such a written bond in Dig. 12, 1, 40: “prolatis cautionibus,Sen. Ben. 3, 7, 7: “cavere,Dig. 46, 8, 6: “offerre,ib. 40, 4, 50: “interponere,ib. 44, 1, 11: “cautionem praebere alicui indemnitatis,ib. 3, 5, 30 et saep.—With acc. and inf., Suet. Aug. 98.—Of an oral warranty, pledge, Cic. Sest. 7, 15.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: