previous next
călămĭtas , ātis, f. cf. in columis.
I. Lit., loss, injury, damage, mischief, harm: sed ecca ipsa egreditur, nostri fundi calamitas (Ter. Eun. 1, 1, 34). Proprie calamitatem rustici grandinem dicunt, Don.; cf. the same on Ter Heaut. 2, 4, 15: robigo genus est vitii, quo culmi pereunt, quod a rusticanis calamitas dicitur, Serv ad Verg. G. 1, 151: postquam calamitas plures annos arvas calvitur, Pac. ap. Non. p. 192, 30; Plaut. Cas. 5, 2, 34; id. Capt. 4, 3, 4: “non ut legatus populi Romani, sed ut quaedam calamitas pervadere videretur,Cic. Verr. 2, 1, 17, § 44 (cf. calamitosus, I A.): “in calamitate fructuum,in the failure, id. ib. 2, 3, 98, § “227: gregem afficere magnā calamitate,Varr. R. R. 2, 1, 27.—
II. Trop.
B. In the histt. esp., the misfortunes of war, disaster, defeat: magnam inde calamitatem pulsos accepisse; quibus proeliis calamitatibusque fractos, etc., Caes. B. G. 1, 31: “magna clades atque calamitas rempublicam oppressisset,Sall. C. 39, 4: “accipere,Nep. Con. 1, 3: “accidit illa calamitas apud Leuctra,id. Ages. 6, 1: “calamitates belli ferre,id. Hann. 1, 3: “calamitatem inferre alicui,Caes. B. G. 1, 12.—Hence opp. to victoria, Suet. Caes. 60.—
III. Transf.: “hostium adversus calamitates contendere,against the prostrate enemy, Just. 11, 12, 13.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: