previous next
concĭtātor , ōris, m. id.,
I.one who excites or rouses, a mover, exciter (rare): “belli,Hirt. B. G. 8, 38; Tac. H. 3, 2: “turbae ac tumultūs,Liv. 25, 4, 10: “concitator et instimulator seditionis,Cic. Dom. 5, 11: “tabernariorum,id. ib. § 13; absol.: “multitudo concitata ipsum concitatorem antecessit,Sen. Ira, 3, 2, 4.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: