previous next
con-dŏlesco , lŭi, 3,
I.v. inch. n. [doleo], to feel severe pain, to suffer much, to be in pain or distress, to ache.
I. Prop. (rare, but class. in prose and poetry; most freq. in temp. perf.): “mihi de vento miserae condoluit caput,Plaut. Truc. 2, 8, 2; so in perf.: “latus ei dicenti,Cic. de Or. 3, 2, 6: “pes, dens,id. Tusc. 2, 22, 52: “homines, quorum alter ne condoluisse quidem umquam videtur,id. ib. 1, 18, 41: tentatum frigore corpus, * Hor. S. 1, 1, 80: “admonitu matris,Ov. Tr. 5, 3, 32: “naturā (hominem) condolescere dicerent,Cic. Ac. 1, 10, 38: “ad suspitionem tactūs condolescunt (ulcera),Sen. Ira, 3, 9, 5.—*
II. To suffer or sympathize with: anima corpori laeso ... condolescit Tert. Anim. 5.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: