previous next
con-fīgo , xi, xum, 3 (
I.part. perf.: confictus sagittis, Scaur. ap. Diom. p. 373; Veg. Art. Vet. 2, 11, 4; cf. figo init.), v. a.
I. To join (by pressing), to fasten together (rare): “sublaminas inter sese,Cato, R. R. 21, 3: “transtra clavis ferreis,to nail together, Caes. B. G. 3, 13: “tabulam aculeis,Col. 7, 3, 5: “transversaria tigna,Vitr. 10, 6, 3; 10, 21.—
II. To pierce through, to transfix.
A. Prop., esp. with a weapon: “filios suos sagittis,Cic. Ac. 2, 28, 89: “capras sagittis,id. N. D. 2, 50, 126: “cohors confixa multitudine sagittarum,Suet. Caes. 68; Nep. Dat. 9, 5: “pereunt Hypanisque Dymasque, Confixi a sociis,Verg. A. 2, 429; cf. id. ib. 3, 45; Suet. Dom. 3: confixum facere, Lucil. ap. Cic. de Or. 2, 62, 255: “aliquem cuspide,Luc. 3, 621; cf. Ov. P. 2, 7, 15.—Prov.: cornicum oculos; v. cornix.—
B. Trop.: meminerant, ejus sententiis confixum Antonium, i. e. rendered powerless or inactive, Cic. Phil. 12, 7, 18: ubi confixus desides, Afran. ap. Non. p. 89, 33: “ducentis confixus senati consultis,Cic. Har. Resp. 5, 8.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: