previous next
consĭlĭārĭus , a, um, adj. consilium,
I.suitable for counsel, counselling (class.).
I. In gen.: “senatus,Plaut. Ep. 1, 2, 56: “magis consiliarius amicus quam auxiliarius,id. Truc. 2, 1, 6: “particeps,id. Mil. 4, 2, 23: “homines,Gell. 18, 3, 5: “fulgur,Sen. Q. N. 2, 39, 1; cf. Müll. Etrusk. 2, p. 168.—Subst.: consĭlĭārĭus , ĭi, m., a counsellor, adviser: “consiliario et auctore Vestorio,Cic. Att. 14, 9, 1; 3, 19, 3: “(Verris) amici et consiliarii,Cic. Verr. 2, 2, 17, § 42: “regis,id. Fam. 1, 2, 3: “AVGVSTI,Inscr. Orell. 2648: “caedis,Vell. 2, 56.—Hence,
II. Esp.
A. T. t., an assessor, aid in a court of justice, Suet. Tib. 55; id. Claud. 12.—
B. Of the augur as the interpreter of the divine will: “consiliarius atque administer Jovis,Cic. Leg. 3, 19, 43.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: