previous next
contemptĭo (-temt- ), ōnis, f. id.,
I.a despising; disregard, contempt, scorn, disdain (in good prose): “omnium rerum humanarum contemptio ac despicientia,Cic. Tusc. 1, 40, 95: “fortitudo est dolorum laborumque contemptio,id. Off. 3, 33, 117; id. Rep. Fragm. ap. Non. p. 201, 30; Hortens. Fragm. ib. p. 202, 1: “mortis perpetua,Curt. 10, 8, 29: “fortunae,Cic. Par. 4, 1, 27: “pecuniae,id. Phil. 3, 6, 16: “deorum inmortalium,Liv. 6, 41, 4: “ut jam non solum hostibus in contemptionem Sabinus veniret, etc.,was despised by, Caes. B. G. 3, 17; 5, 49; id. B. C. 3, 60: “(adversarii) in contemptionem adducentur, si, etc.,Cic. Inv. 1, 16, 22.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: