I. Lit., to mark, set a mark on, with chalk, color, etc.: “pedes venalium creta,” Plin. 35, 17, 58, § 199: “lineam conspicuo colore,” Col. 3, 15.—
II. Transf.
A. To mark out, point out, specify, indicate, denote, designate (rare but class.—cf. demonstro): “qui uno nuntio atque una significatione litterarum civis Romanos necandos trucidandosque denotavit,” Cic. de Imp. Pomp. 3, 7: “haud dubie Icilios denotante senatu,” Liv. 4, 55.—
B. To take note of, mark with the mind, observe accurately, denotantibus vobis ora ac metum singulorum, Tac. A. 3, 53: “cum denotandis hominum palloribus sufficeret vultus,” id. Agr. 45: “quot et quales sint nati,” id. 7, 9, 11: “cum ei res similes occurrant, quas non habeat denotatas,” Cic. Ac. 2, 18, 57; cf. Vell. 2, 70, 2.—
III. Trop., to stigmatize, scandalize, brand with reproach or infamy: “mollem et effeminatum omni probro,” Suet. Cal. 56 fin.: “turpia legata, quae denotandi legatarii gratia scribuntur,” Dig. 30, 54 init.: “qui gaudet iniquitate denotabitur,” Vulg. Sir. 19, 5 sq.—Hence, P. a., dēnŏtātus , marked out, conspicuous.—Comp.: “denotatior ad contumeliae morsum,” Tert. adv. Marc. 1, 19.