previous next
-cerpo , psi, ptum, 3, v. a. carpo,
I.to pluck off, to tear, pull, or break off, to crop, gather (class.; most freq. in the poets.—Constr., usually aliquid ex aliqua re; less freq. aliquid de aliqua re).
II. Trop.: “quae (omnia) nisi cotidie decerpantur arescunt,Quint. 12, 10, 79: “humanus animus decerptus ex mente divina,Cic. Tusc. 5, 13, 38; cf. Quint. 4, 1, 23: “ne quid jocus de gravitate decerperet,Cic. de Or. 2, 56, 229: “quarum (materiarum) nunc facillima decerpunt,Quint. 10, 5, 21.—Poet.: oscula mordenti semper decerpere rostro, Catull. 68, 127 (cf.: carpo, no. II. 1); “for which, ora puellae,Verg. Cop. 33 Sillig.—Hence,
B. Transf.
1. (Acc. to carpo, no. II. 1.) To enjoy: “ex re fructus,Hor. S. 1, 2, 79: “primas noctes tecum epulis,Pers. 5, 43: “murmura vocis,Stat. Th. 6, 165: “decus primae pugnae,Sil. 4, 138; cf.: “nihil sibi ex ista laude centurio decerpit,Cic. Marc. 2, 7: “mulieres,Vulg. Baruch, 6, 27.—
2. (Acc. to carpo, no. II. 1.) To destroy: “quae (invidia) spes tantas decerpat,Quint. 6 prooem. § 6; cf.: “illibatam virginitatem,Sen. Contr. 1, 2 med.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: