previous next
ignōmĭnĭa , ae, f. in - nomen; qs. a deprivation of one's good name, of one's honor as a citizen,
I.disgrace, dishonor, ignominy, esp. as the result of civil or military punishment (class.; in sing. and plur.; cf.: infamia, dedecus, probrum, opprobrium).
I. A legal and military term: censoris judicium nihil fere damnato nisi ruborem affert. Itaque, ut omnis ea judicatio versatur tantummodo in nomine, animadversio illa ignominia dicta est, Cic. Fragm. ap. Non. 24, 9 sq. (Rep. 4, 6 Mos.); Cic. Clu. 47, 130: “tu non animadvertes in omnes, sed carpes ut velis, et paucos ex multis ad ignominiam sortiere?id. ib. 46, 129: “ignominiae causa post omnes interrogatus,Suet. Claud. 9: “nonnullos signiferos ignominiā notavit ac loco movit,Caes. B. C. 3, 74, 1; cf.: “qui ignominiā notandos censuerunt eos, si qui militiam subterfugissent,Cic. Phil. 7, 9, 23: “mille milites, quia serum auxilium post proelium venerant, prope cum ignominia dimissi,Liv. 3, 5, 15; cf. Suet. Caes. 69: “sine ignominia domum reverti,Caes. B. C. 1, 85, 10; cf. id. B. G. 7, 17, 5; id. B. C. 3, 101, 6; Suet. Ner. 39; id. Oth. 9; id. Vesp. 8 al.: ignominiae aut poenae causa ab urbe Roma abesse, Paul. ex Fest. p. 278 Müll.: “in omnibus, quibus damnatus unusquisque ignominia notatur,Gai. Inst. 4, 60: “ne laboret ignominia,id. ib. 4, 182.—In plur.: “variis ignominiis afficere,Suet. Aug. 24: “animadversionum et ignominiarum genera,id. Tib. 19. —
II. In gen.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: