I. In gen., to separate, mark off, divide; to variegate or checker with any thing (only in perf. pass.): “spatia interstincta columnis,” Stat. S. 3, 5, 90: “facies medicaminibus interstincta,” Tac. A. 4, 57: “candor interstinctus variis coloribus,” Plin. 37, 10, 54, § 143: “aureum capitis figmentum interstinctum lapillis,” Amm. 19, 1, 3.—
II. In partic.
A. To extinguish: “quae faciunt ignes interstingui atque perire,” Lucr. 5, 761: “ardor interstinctis aquis,” Mart. Cap. 9, § 915 poet.—
B. To kill: “aliquem,” App. M. 4, p. 147, 34.