previous next
lautĭa (in Plutarch λαύτεια, Quaest. Rom. 45; old form: dautia quae lautia dicimus et dantur legatis hospitii gratia, Paul. ex Fest. p. 68 Müll.), ōrum, n. lautus, v. lavo fin.,
I.the entertainment furnished in Rome to foreign ambassadors or distinguished guests at the expense of the state.
I. Lit.: “locus inde lautiaque legatis praeberi jussa,Liv. 28, 39, 19; 30, 17, 14; 33, 24, 5; 35, 23, 11; 42, 6, 11; 42, 19, 6.—
II. Transf. (post-class.), App. M. 9, p. 221, 39: “equum illum hospitium, ac loca lautia mihi praebiturum,id. ib. 3, p. 140, 33; Sid. Ep. 8, 12 fin.; Serv. Verg. A. 8, 361.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: