previous next
obsŏlĕfăcĭo , fēci, factum, 3,
I.v. a.; in pass.: obsŏlĕfīo , factus, fieri obsoleofacio, to wear out, spoil, injure, sully, degrade, lower, make common (mostly postAug.): “rivi non opere, nec fistulā, nec ullo coacto itinere obsolefacti, sed sponte currentes,Sen. Ep. 90, 43: “auctoritas obsolefacta,id. ib. 29, 3: “toga,Val. Max. 3, 5, 1: “admonebat, ne paterentur nomen suum commissionibus obsolefieri,Suet. Aug. 89: “obsolefiebant dignitatis insignia,Cic. Phil. 2, 41, 105; B. and K. dub. (al. obsolescebant; al. obsolebant).
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: