I.to frighten, alarm, terrify (very rare): pavefacio, δειλοποιῶ, Gloss. Philox.; Ov. M. 13, 878: “pavefacta pectora,” id. ib. 15, 636: “subito pavefactus,” Suet. Aug. 99: “fumo ac murmure pavefactus,” id. Calig. 51; id. Ner. 48; Gell. 2, 29, 12; 5, 14, 20: “pavefactus infans,” Sen. Herc. Fur. 1022: “fulgente ejus lumine pavefactus est,” Ambros. in Psa. 118, 8, § 17: “pavefecit,” Aug. Qu. in Heptat. 7, 27.
păvĕ-făcĭo , fēci, factus, 3, v. a. paveo,