I.a physiognomist: “Zopyrus physiognomon, qui se profitebatur hominum mores naturasque ex corpore, oculis, vultu, fronte pernoscere,” Cic. Fat. 5, 10; cf.: “naturam cujusque ex formā perspicere,” id. Tusc. 4, 37, 80.
physĭognōmon , ŏnis, m., = φυσιογνώμων (a knower of nature; hence, one who knows a person's character from his features),