I.to disturb, stir, agitate, move; to distress, harass, make uneasy, vex, solicit, tempt, seduce, attract, induce.
I. Lit., to stir, put in lively motion, move violently, disturb, shake, exercise (poet. and in post-Aug. prose).
A. Histri tela manu jacientes sollicitabant, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 438 Vahl.): myropolas omnes sollicito; “ubicumque unguentum est, ungor,” keep them busy, Plaut. Cas. 2, 3, 10: “nec fas esse, quod sit fundatum perpetuo aevo, sollicitare suis .. ex sedibus,” Lucr. 5, 162: “pinnisque repente sollicitant divum nocturno tempore lucos,” id. 4, 1008; 2, 965: teneram ferro sollicitavit humum, stirred, i. e. by the plough, Tib. 1, 7, 30; so, “tellurem,” Verg. G. 2, 418: “herbae, Quas tellus, nullo sollicitante (i. e. eam) dabat,” Ov. F. 4, 396: “remis freta,” Verg. G. 2, 503: “spicula dextrā,” id. A. 12, 404: “totum tremoribus orbem,” Ov. M. 6, 699: “stamina docto Pollice, pregn.,” excite by handling, id. ib. 11, 169 (v. II. B. 1. infra): “stomachum vomitu, alvum purgatione,” to move, Cels. 1 praef. fin.: mox, velut aurā sollicitante, provecti longius, as if a breeze were moving us on, Quint. 12, prooem. 2: “hic (spiritus naturae), quamdiu non ... pellitur, jacet innoxius ... ubi illum extrinsecus superveniens causa sollicitat, compellitque et in artum agit, etc.,” stirs up, Sen. Q. N. 6, 18, 2: “sollicitavit aquas remis,” Claud. Rapt. Pros. 1, 2: “lucus, qui primus anhelis sollicitatur equis,” id. Idyll. 1, 3: “seu remige Medo sollicitatur Athos,” id. Ruf. 1, 336: “Maenalias feras,” to hunt, Ov. Am. 1, 7, 14: “ne salebris sollicitentur apes,” Col. 9, 8, 3.—Of a river: “cum Danubius non jam radices nec media montium stringit, sed juga ipsa sollicitat,” Sen. Q. N. 3, 27, 9.—In mal. part., Ov. Am. 3, 7, 74; Mart. 11, 22, 4; 11, 46, 4; Petr. 20, 2.—
B. To produce by stirring, excite, cause to come forth, to arouse, draw out (rare): radices in ipsā arbore sollicitando, by starting roots from the tree (cf. the context), Plin. 17, 13, 21, § 98; cf.: “sollicitatur id in nobis quod diximus ante semen,” Lucr. 4, 1037.—
II. Trop., = sollicitum facere.
A. With the notion of distress, to cause distress, anxiety, uneasiness, to distress, disturb.
1. Of the body (very rare and poet.): “mala copia Aegrum sollicitat stomachum,” distresses, Hor. S. 2, 2, 43. —
2. Of the mind; constr. with acc. of person, with animum, etc.
(α).
To fill with apprehension, cause fear, suspense of the mind, and anxiety for the future; and pass., = sollicitum esse, to be distressed, to torment one's self: “nunc ibo ut visam, estne id aurum ut condidi, quod me sollicitat miserum plurimis modis,” Plaut. Aul. 1, 1, 26: certo scio, non ut Flamininum sollicitari te, Tite, sic noctesque diesque, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1: “jamdudum equidem sentio, suspicio quae te sollicitet,” Plaut. Bacch. 4, 7, 50: “sicine me atque illam operā tuā nunc miseros sollicitarier?” Ter. And. 4, 2, 6: egon' id timeo? Ph. Quid te ergo aliud sollicitat? id. Eun. 1, 2, 82; so id. Heaut. 2, 3, 10: “aut quid sit id quod sollicitere ad hunc modum?” id. Hec. 4, 4, 54: “me autem jam et mare istuc et terra sollicitat,” Cic. Q. Fr. 3, 3, 1: “an dubitas quin ea me cura (pro genero et filio) vehementissime sollicitet?” id. Fam. 2, 16, 5: “multa sunt quae me sollicitant anguntque,” id. Att. 1, 18, 1: “ne cujus metu sollicitaret animos sociorum,” Liv. 45, 28 med.: “cum Scipionem exspectatio successoris sollicitaret,” id. 30, 36 fin.: “desiderantem quod satis est neque Tumultuosum sollicitat mare, Nec, etc.,” Hor. C. 3, 1, 26; cf. Mart. 7, 54, 2.—With de: “de posteris nostris et de illā immortalitate rei publicae sollicitor, quae, etc.,” Cic. Rep. 3, 29, 41.— Hence, like verbs of fearing, with ne, that (lest): “et Quibus nunc sollicitor rebus! ne aut ille alserit, Aut uspiam ceciderit, etc.,” Ter. Ad. 1, 1, 11: “sollicitari se simulans, ne in ejus perniciem conspirarent,” Amm. 14, 7, 9.—Also with quod, like verbs of emotion: “me illa cura sollicitat angitque vehementer, quod ... nihil a te, nihil ex istis locis ... affluxit,” Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.—
(β).
More rarely, to grieve, afflict, make wretched: “istuc facinus quod tuom sollicitat animum, id ego feci,” Plaut. Aul. 4, 10, 8: “sed erile scelus me sollicitat,” id. Rud. 1, 3, 19: cur meam senectutem hujus sollicito amentiā? why do I make my old age miserable by, etc., Ter. And. 5, 3, 16: “haec cura (ob miserum statum rei publicae) sollicitat et hunc meum socium,” Cic. Brut. 97, 331.—With subject-clause: “nihil me magis sollicitat quam ... non me ridere tecum,” Cic. Fam. 2, 12, 1.—
(γ).
To disturb the rest or repose of a person or community, to trouble, harass, = perturbare: “quid me quaeris? quid laboras? quid hunc sollicitas?” Plaut. Ep. 5, 2, 15; so, “quae roget, ne se sollicitare velis,” Ov. A. A. 1, 484: “temeritas et libido et ignavia semper animum excruciant, et semper sollicitant,” Cic. Fin. 1, 16, 50: “anxitudo, prona ad luctum et maerens, semperque ipsa se sollicitans,” id. Rep. Fragm. 2, 41, 68: “quoniam rebellando saepius nos sollicitant,” Liv. 8, 13, 13: “finitimi populi, qui castra, non urbem positam in medio ad sollicitandam omnium pacem crediderant,” to disturb the peace, id. 1, 21, 2: “unde neque ille sollicitare quietae civitatis statum possit,” id. 21, 10, 12; so, “pacem,” id. 34, 16 fin.: “ira Jovis sollicitati prava religione,” id. 1, 31, 8: “ea cura quietos (deos) sollicitat,” Verg. A. 4, 380: “alium ambitio numquam quieta sollicitat,” Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2: “eum non metus sollicitabit,” id. ib. 9 (28), 4: (voluptas) licet alia ex aliis admoveat, quibus totos partesque nostri sollicitet, id. Vit. Beat. 5, 4: “et magnum bello sollicitare Jovem,” Ov. F. 5, 40: “sollicitatque feros non aequis viribus hostes,” Luc. 4, 665: “ut me nutricibus, me aviae educanti, me omnibus qui sollicitare illas aetates solent, praeferret,” Quint. 6 prooem. § 6: sollicitare manes, to disturb the dead by mentioning their names: “parce, precor, manes sollicitare meos,” Ov. Tr. 3, 11, 32; cf.: “cur ad mentionem defunctorum testamur, memoriam eorum a nobis non sollicitari?” Plin. 28, 2, 5, § 23.—Hence, pregn.: “sollicito manes,” I disturb the dead, Ov. M. 6, 699: “sollicitare umbras = ciere, citare, in necromancy,” Manil. 1, 93.—
B. Without the idea of distress or uneasiness.
1. To stir, rouse, excite, incite (poet. and in post-Aug. prose): “unicus est de quo sollicitamur honor,” Ov. F. 6, 10, 76: “sollicitatque deas,” id. M. 4, 473: “vanis maritum sollicitat precibus,” id. ib. 9, 683: “quoque Musarum studium a nocte silenti Sollicitare solet, Claud. VI. Cons. Hon. praef. 12: cupidinem lentum sollicitas,” Hor. C. 4, 13, 6: “labris quae poterant ipsum sollicitare Jovem,” Mart. 66, 16: “me nova sollicitat, me tangit serior aetas,” Ov. Am. 2, 4, 45: “deinde (luxuria) frugalitatem professos sollicitat,” Sen. Ep. 56, 10.—Hence,
2. To attract, to tempt, to invite (poet. and in post-Aug. prose): “si quis dotatam uxorem habet, eum hominem sollicitat sopor,” Plaut. Most. 3, 2, 15 Lorenz: “nullum sollicitant haec, Flacce, toreumata canem,” Mart. 12, 74, 5: “cum, mira specie, feminarum sollicitaret oculos,” Val. Max. 4, 5, 1 ext.: “non deest forma quae sollicitet oculos,” Sen. Ep. 88, 7: “in his (praediis venalibus) me multa sollicitant,” Plin. Ep. 3, 19, 1: “quibuscum delinimentis potest animos omnium sollicitat,” Just. 21, 1, 5: “omni studio sollicitatum spe regni,” id. 8, 3, 8: “in Graeciam Philippus cum venisset, sollicitatus paucarum civitatum direptione (i. e. spe diripiendi),” id. 9, 1: “sollicitati praeda,” id. 23, 1, 10; 2, 13 fin.: “te plaga lucida caeli ... sollicitet,” Stat. Th. 1, 27: “magno praemio sollicitatus,” bribed, Front. Strat. 3, 6, 4.—So, to attract the attention, occupy the mind: “ut vix umquam ita sollicitari partibus earum debeamus ut non et summae meminerimus,” Quint. 11, 3, 151.—
III. Transf., to incite one to do something.
A. To urge to wrong-doing, to inveigle, seduce, incite, stimulate, provoke, tempt, abet (class.).
1. Absol.: “servum sollicitare verbis, spe promissisque corrumpere, contra dominum armare,” Cic. Deiot. 11, 30: “non sollicitabit rursus agrarios?” id. Phil. 7, 6, 18: “sollicitant homines imperitos Saxo et Cafo,” id. ib. 10, 10, 22: necare eandem voluit: quaesivit venenum; “sollicitavit quos potuit,” id. Cael. 13, 31: “Milo ... quos ex aere alieno laborare arbitrabatur, sollicitabat,” Caes. B. C. 3, 22: quos ingenti pecuniae spe sollicitaverant vestri (sc. to murder Philip), Curt. 4, 1, 12: “ipsam ingentibus sollicitare datis,” Ov. M. 6, 463: “pretio sperare sollicitari animos egentium,” Cic. Cat. 4, 8, 17; Liv. 2, 42, 6; Nep. Paus. 3, 6.—So esp. milit. t. t.,= temptare (freq. in the historians), to strive to win over, tempt, instigate, incite to defection, attack, etc.: “ad sollicitandas civitates,” Caes. B. G. 7, 63: “Germanos Transrhenanos sollicitare dicebantur,” id. ib. 5, 2; so id. B. C. 3, 21; id. B. G. 5, 55; 6, 2; 7, 53; “7, 54: servitia urbana sollicitare,” Sall. C. 24 fin.: “nobilissimos Hispanos in Italiam ad sollicitandos populares ... miserunt,” Liv. 24, 49, 8: “vicinos populos haud ambigue sollicitari,” id. 8, 23, 2: “ad continendas urbes, quas illinc Eumenes, hinc Romani sollicitabant,” id. 37, 8, 5: “num sollicitati animi sociorum ab rege Perseo essent,” id. 42, 19 fin.: “omnes sollicitatos legationibus Persei, sed egregie in fide permanere,” id. 42, 26 fin.; so, “diu,” id. 31, 5, 8; 40, 57, 2; 41, 23, 7; “45, 35, 8: interim qui Persas sollicitarent mittuntur,” Curt. 5, 10, 9; Suet. Oth. 5; id. Ner. 13; id. Tit. 9; Nep. Paus. 3, 6.—
2. With ad and acc.: “in servis ad hospitem necandum sollicitatis,” Cic. Cael. 21, 51: “servum ad venenum dandum,” id. Clu. 16, 47: “opifices et servitia ad Lentulum eripiendum,” Sall. C. 50, 1: “qui ultro ad transeundum hostes vocabant sollicitabantque,” Liv. 25, 15, 5.—After in: “cum milites ad proditionem, amicos ad perniciem meam pecunia sollicitet,” Curt. 4, 11, 1.—
3. With ut: civitates sollicitant ut in libertate permanere vellent, Caes. B. G. 3, 8: “se sollicitatum esse ut regnare vellet,” Cic. Fam. 15, 2, 6: “missis ad accolas Histri, ut in Italiam irrumperent sollicitandos, Liv 39, 35: Darei litterae quibus Graeci milites sollicitabantur ut regem interficerent,” Curt. 4, 10, 16.—
4. With gen., gerund., and causa: “comperi legatos Allobrogum tumultus Gallici excitandi causa a P. Lentulo esse sollicitatos,” Cic. Cat. 3, 2, 4.—
5. With in and acc. (post-class.; “the prevailing constr. in Just.): amicum in adulterium uxoris sollicitatum,” Just. 1, 7, 18: “Alexander in Italiam sollicitatus,” urgently invited, id. 12, 2, 1: “Iones sollicitare in partes suas statuit,” id. 2, 12, 1: “qui Peloponnenses in societatem armorum sollicitaret,” id. 13, 5; so id. 13, 5, 10; 32, 4, 1; 29, 4, 5. —
6. With acc. of abstract objects (poet.): “nuptae sollicitare fidem (= nuptam sollicitare ad fidem violandam),” to make attempts against, Ov. H. 16 (17), 4; cf. id. Am. 3, 1, 50; id. M. 6, 463; 7, 721; id. P. 3, 3, 50.—
B. In gen., without implying an evil purpose, to induce, incite, stimulate, solicit, urge, invite, exhort, move (poet. and in postAug. prose): “antequam est ad hoc opus (historiam scribendi) sollicitatus,” induced to undertake this work, Quint. 10, 1, 74: “quae Hecubae maritum posset ad Hectoreos sollicitare rogos,” Mart. 6, 7, 4: “cum, sollicitatus ex urbe Roma (a Mithridate), praecepta pro se mitteret,” Plin. 25, 2, 3, § 6: “sollicitandi (parentes) ad hunc laborem erant,” it was necessary to give inducements to the parents to undertake this labor, Sen. Ben. 3, 11, 1: “cum juventutem ad imitationem sui sollicitaret,” id. Cons. Helv. 10, 10: “alios Orientis regis ut idem postularent sollicitare temptavit,” Suet. Dom. 2: “juvenum ... corpora nunc pretio, nunc ille hortantibus ardens sollicitat dictis,” Stat. Th. 2, 485: “sollicitat tunc ampla viros ad praemia cursu celeres,” id. ib. 6, 550: “ut per praecones susceptores sollicitarent,” Just. 8, 3, 8: “Alexander in Italiam a Tarentinis sollicitatus,” id. 12, 2, 1: “avaritia sollicitatus (= permotus),” id. 32, 2, 1: “sollicitatoque juvene ad colloquium,” allured him to the conference, id. 38, 1, 9: “hoc maxime sollicitatus ad amicitiam,” Plin. 6, 22, 24, § 85: “serpentes sollicitant ad se avis,” id. 8, 23, 35, § 85: “hyaena ad sollicitandos canes,” id. 8, 30, 44, § 106: “velut vacua possessione sollicitatus,” Just. 31, 3, 2: “remansit in caelibatu, neque sollicitari ulla condicione amplius potuit (i. e. ad uxorem ducendam),” Suet. Galb. 5: “quod me, tamquam tirunculum, sollicitavit ad emendum (signum),” Plin. Ep. 3, 6, 4: “ut ex copia studiosorum circumspicias praeceptores quos sollicitare possimus (sc. ut huc veniant),” id. 4, 13, 11.—With inf. (poet.): “finemque expromere rerum sollicitat superos,” urgently implores to disclose the issue, Luc. 5, 69: “cum rapiant mala facta bonos ... sollicitor nullos esse putare deos,” Ov. Am. 3, 8, 36; cf.: “sollicitat spatium decurrere amoris,” Lucr. 4, 1196.—With ne: “maritum sollicitat precibus, ne spem sibi ponat in arte,” Ov. M. 9, 683.