I.to choose by lot as a substitute, sc. a judge in place of one rejected by the parties: “judicem,” Cic. Clu. 35, 96.—Absol.: “subsortiemur etiam in M. Metelli locum,” Cic. Verr. 1, 10, 30.—Part. in pass. sense: “si ex lege subsortitus non erat Junius,” Cic. Clu. 34, 92.
sub-sortĭor , tītus, 4, v. a., jurid. t. t.,