I.adj. m. and f.
I. Sharing property with one (as brother, sister, relative), living in community of goods, partaking of in common: “consortes, ad quos eadem sors,” Varr. L. L. 6, § 65 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 296, 7 ib.: “consortes tres fratres,” Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57: “frater,” Plin. Ep. 8, 18, 4: “consortem socium fallere,” Hor. C. 3, 24, 60.—Hence, subst.: consors , sortis, m. and f., a sharer, partner: “consors censoris,” Liv. 41, 27, 2; Vell. 1, 10, 6: “de consortibus ejusdem litis,” Cod. Just. 3, 40: “quae (arx) data est heredibus,” Verg. Cir. 14. —Hence,
B. Poet., of or belonging to a brother or sister, regarded as common heirs, etc.: “pectora = sorores,” Ov. M. 13, 663: “sanguis,” id. ib. 8, 444.—Hence, subst.: con-sors , sortis, m. and f., a brother, a sister: “Romulus nondum fundaverat Moenia, consorti non habitanda Remo,” Tib. 2, 5, 24; Ov. M. 11, 347; 6, 94: “consortem Phoebi colere deam (Dianam),” id. P. 3, 2, 48; id. H. 13, 61 al.—
II. Transf., dividing something with one, having an equal share, partaking of, sharing; subst., a colleague, partner, comrade (class.; esp. freq. after the Aug. per.).
A. Of personal subjects.
(α).
With gen.: “consors mecum temporum illorum,” Cic. Mil. 37, 102: “gloriosi laboris (with socius),” id. Brut. 1, 2: “mendacitatis,” id. Fl. 15, 35: “culpae,” Ov. F. 3, 492; cf. “vitiorum,” Vell. 2, 94: “tori,” Ov. M. 1, 319: “thalami,” a wife, id. ib. 10, 246 (cf.: “socia tori,” id. ib. 8, 521): “sacrorum caerimoniarumque,” Curt. 10, 7, 2: “studiorum,” Sen. Ep. 7, 9: “generis et necis,” Ov. H. 3, 47: “urbis,” id. P. 3, 2, 82: “tribuniciae potestatis (together with collega imperii),” Tac. A. 1, 3; cf. “imperii,” Suet. Oth. 8.—
(β).
With in: “in lucris atque in furtis,” Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155; cf.: “vis animi (cum corpore) ... nisi erit consors in origine primā,” Lucr. 3, 771.—
(γ).
Absol., of colleagues in power, Suet. Tit. 9: “omnisque potestas impatiens consortis erit,” Luc. 1, 93: “Romuli,” Suet. Tib. 1.—Poet. of that which is shared: “(corpus et animus) consorti praedita vitā,” Lucr. 3, 332.—
B. Of things as subjects, of the same condition, common (poet. and rare): “tecta,” Verg. G. 4, 153: “casus,” Prop. 1, 21, 1.