I.v. a.; pass. mansŭēfīo , factus, fiĕri mansuetus-facio, to make tame, to tame (class.).
I. Lit.: “mansuefacimus animalia? indomita nascuntur,” Quint. 9, 4, 5: uri assuescere ad homines et mansuefieri, ne parvuli quidem excepti, possunt, grow or become tame, Caes. B. G. 6, 27: “arietes feri mansuefacti,” Col. 7, 2, 4: “tigris mansuefactus,” Plin. 8, 17, 25, § 65: “grues mansuefactae,” id. 10, 23, 30, § 59.—Transf.: “aes attritu domitum et consuetudine nitoris veluti mansuefactum,” Plin. 34, 9, 20, § 97.—
II. Trop., to make gentle, to soften, civilize, pacify: a quibus (nos) mansuefacti et exculti, *Cic. Tusc. 1, 25, 62: “deposita et mansuefacta barbaria,” Just. 43, 4, 1: “plebem,” Liv. 3, 14 fin.: “ferum ingenium,” Suet. Calig. 11.