I.to bring under, get under; bring or get up, or up to any place.
I. Lit. (mostly poet.): “sues antequam aestus incipiat, subigunt in umbrosum locum,” Varr. R. R. 2, 4, 6: “qui adverso flumine lembum Remigiis subigit,” i. e. rows up stream, Verg. G. 1, 202: “naves ad castellum,” Liv. 26, 7: “classem ad moenia,” Sil. 15, 218: “saxum contra ardua montis,” id. 13, 610: “frondosum apicem ad sidera,” id. 17, 641 et saep.: “celsos sonipedes ocius subigit jugo,” brings under the yoke, Sen. Hippol. 1002.—In mal. part.: “ancillam,” i. e. to lie with, Aus. Epigr. 142; cf. Suet. Caes. 49.—
B. In gen., to turn up from beneath, to break up, dig up, plough, cultivate; to work, knead; to rub down, sharpen, whet; to tame, break (class.; “syn. domo): terram ferro,” Cic. Leg. 2, 18, 45 fin.: “locum subigere oportet bene: ubi erit subactus, areas facito,” to turn over and over, turn up, Cato, R. R. 161, 1: segetes aratris, Cic. Fragm. ap. Non. 401, 9: “agrum bipalio,” Col. 3, 5, 3: “glebas,” Cic. Agr. 2, 31, 84: “vomere terram,” Ov. M. 11, 31: “arva,” Verg. G. 1, 125.—Poet.: “ratem conto,” to work, move, Verg. A. 6, 302: “pontum remis,” i. e. to plough, furrow, Val. Fl. 1, 471: “farinam in mortarium indito, aquae paulatim addito subigitoque pulchre: ubi bene subegeris, defingito,” knead it thoroughly, Cato, R. R. 74; so, “corium pilis,” id. ib. 18, 7: harenam argillae usque ad lentorem, id. ap. Plin. 17, 14, 24, § 111: “panem,” Plin. 18, 11, 27, § 105: “aliquid oleo,” id. 32, 10, 44, § 126: “digitis opus,” Ov. M. 6, 20: “subigunt in cote secures,” i. e. sharpen, Verg. A. 7, 627: “pressa manu (pecudum) terga,” to rub down, Col. 6, 30, 1: “(beluam) facilem ad subigendum frenat,” easy to be tamed, Cic. Rep. 2, 40, 67; cf. “vitulos,” Col. 6, 2, 1: “ubera,” Vulg. Ezech. 23, 3.—
II. Trop.
A. To put down, overcome, conquer, subjugate, subject, subdue, etc. (freq. in prose and poetry): “plerique omnes subiguntur sub suum judicium,” Naev. Bell. Pan. Fr. Inc. 7 (p. 18 Vahl.): “Persas, Paphlagonas ... subegit solus,” Plaut. Curc. 3, 78: tertiam partem orbis terrarum, Cic. Rosc. Am. 36, 103: “quos armis subegimus,” id. Balb. 10, 25: “Gallia devicta et subacta,” Hirt. B. G. 8, 46: “urbes atque nationes,” Sall. C. 2, 2: “totam inter Alpes fretumque Italiam armis,” Flor. 1, 26, 9: “Africam,” Val. Max. 6, 9, 14; Just. 30, 3, 9: “poëtae consuetudine subigere aures populi debent,” Varr. L. L. 9, 11, 130: “nos in deditionem,” Curt. 7, 7, 38: “vitulos,” to break in, Col. 6, 2: “bos subactus,” id. 6, 3.—Plur. subst.: “victi ac subacti,” Cic. Font. 16, 36.—Absol.: mors amici subigit, Att. ap. Non. 2, 22.—In mal. part. (cf. signif. I.): Gallias Caesar subegit, Nicomedes Caesarem, Poët. ap. Suet. Caes. 49.—
2. To bring, incite, impel; to force, compel, constrain to any thing; constr. with ut, ad, or in aliquid; rarely with inf.: “subegi, fenore argentum ab danistā ut sumeret,” Plaut. Most. 3, 3, 14: “tu me numquam subiges, redditum ut reddam tibi,” id. Curc. 4, 3, 8: “subigor, ut, etc.,” id. Trin. 4, 2, 6; cf.: “nec subigi queantur, ut, etc.,” id. Pers. 2, 2, 12: “ut ederet socios, subigi non potuit,” Tac. A. 2, 40: “egestate stipendii ad deditionem subigi,” id. H. 3, 8: “ad deditionem Volscos,” Liv. 6, 2: “hostes ad deditionem,” id. 9, 41; 9, 1: “urbes metu subactae in dicionem,” id. 28, 43: “hostes fame in deditionem,” Curt. 7, 7, 18: “vis subegit verum fateri,” Plaut. Truc. 4, 3, 9: “Tarquiniensem metu subegerat frumentum exercitui praebere,” Liv. 9, 41: “subegit socios ignotae linquere terrae,” Verg. A. 5, 794: “ambitio multos mortalis falsos fieri subegit,” Sall. C. 10, 5: “injuria te subegit decernere, etc.,” id. ib. 51, 18; cf. Tac. A. 1, 39: “insidiis subactus,” Verg. A. 12, 494.—