I.handed down, transmitted, preserved by transmission, hereditary, customary.
I. Lit.: “edictum,” an edict which a magistrate receives as made by his predecessors, Cic. Verr. 2, 1, 44, § 114; 2, 1, 45, § 117; id. Att. 5, 21, 11; Gell. 3, 18, 7: “jus,” Suet. Aug. 10. —
II. Transf., usual, common: “di sunt locuti more translaticio,” Phaedr. 5, 7, 24: “funus,” Suet. Ner. 33: “postulationes,” id. ib. 7 fin.: “translatitia et quasi publica officia,” Plin. Ep. 9, 37, 1: “deformitas,” Petr. 110: “propinatio,” id. 113: “humanitas,” id. 114: “verba,” Gell. 9, 9, 8: “hoc tralaticium est,” is common, old, Cic. Fam. 3, 8, 4: “animalia (quaedam alicubi) non nasci, translaticium: invecta emori, mirum,” Plin. 10, 29, 41, § 76; 7, 5, 4, § 39: nostri enim haec tralaticia, the ordinary course of affairs, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 2.—
B. Tropical, metaphorical, Varr. L. L. 6, 7, §§ 55 and 64 Müll.—Adv.: translātīcĭē , slightly, carelessly, negligently, Dig. 37, 14, 1; 48, 16, 1; 36, 1, 55.