I. Lit., a measured stamping, a leaping, jumping, dancing in relig. solemnities, a solemn religious dance: “Salios ancilia ferre ac per urbem ire canentes carmina, cum tripudiis sollemnique saltatu jussit,” Liv. 1, 20, 4; cf. tripudio and ‡ tripodatio.—
B. Transf., in gen., a dance: “citatis celerare tripudiis,” Cat. 63, 26: “tripudia Hispanorum,” Liv. 25, 17, 5: “cum sui moris tripudiis,” id. 21, 42, 3: “cantus incohantium proelium et ululatus et tripudia,” id. 38, 17, 4.—
II. A favorable omen, when the sacred chickens ate so greedily that the food dropped from their mouths to the ground, Cic. Div. 2, 34, 72; 2, 36, 77; 1, 15, 28; Liv. 10, 40, 5; Suet. Tib. 2; cf. solistimus.