ūsitātus adj. with comp. and sup.
P. of usitor; freq. of
utor,
usual, wonted, customary, common, ordinary, accustomed, familiar
: hoc est maiorum exemplo usitatum: formulae: apud
eos, Cs.: agere usitato iure: faciamus tractando
usitatius hoc verbum et tritius: utatur verbis quam usitatissimis: penna,
H.: usitatum est,
a common practice
.
