Plutarch, De Pythiae oraculis
Gregorius N. Bernardakis, Ed.

‘τί οὖν φήσομεν περὶ τῶν παλαιῶν; οὐχ ἓν τὰ πλείονα, οἶμαι. πρῶτον μὲν γάρ, ὥσπερ εἴρηται, τὰ πλεῖστα κἀκεῖναι καταλογάδην ἀπεφθέγγοντο. δεύτερον δὲ καὶ σωμάτων ἤνεγκε κράσεις καὶ φύσεις ὁ χρόνος ἐκεῖνος εὔρουν τι καὶ φορὸν ἐχούσας πρὸς ποίησιν, αἷς εὐθὺς ἐπεγίγνοντο προθυμίαι καὶ ὁρμαὶ καὶ παρασκευαὶ ψυχῆς ἑτοιμότητα ποιοῦσαι μικρᾶς ἔξωθεν ἀρχῆς καὶ παρατροπῆς ¹ τοῦ φανταστικοῦ δεομένην, ² ὡς εὐθὺς ἕλκεσθαι πρὸς τὸ οἰκεῖον μόνον, ὡς λέγει Φιλῖνος, ἀστρολόγους καὶ φιλοσόφους, ἀλλ᾽ ἐν οἴνῳ τε πολλῷ καὶ πάθει ³ γιγνομένων, οἴκτου τινος ὑπορρυέντος ἢ χαρᾶς προσπεσούσης, ὠλίσθανον ⁴ εἰς ‘ἐνῳδὸν ... ⁵ γῆρυν’ ἐρωτικῶν τε κατεπίμπλαντο μέτρων καὶ ᾀσμάτων τὰ συμπόσια [p. 58] καὶ τὰ βιβλία γραμμάτων. ὁ δ᾽ Εὐριπίδης ⁶ εἰπὼν ⁷ ὡς ‘ἔρως ποιητὴν διδάσκει, κἂν ἄμουσος ᾖ τὸ πρίν’ ἐνενόησεν, ⁸ ὅτι ποιητικὴν καὶ μουσικὴν Ἔρως δύναμιν οὐκ ἐντίθησιν, ἐνυπάρχουσαν δὲ κινεῖ καὶ ἀναθερμαίνει λανθάνουσαν καὶ ἀργοῦσαν. ἢ μηδένα νῦν ἐρᾶν, ὦ ξένε, λέγωμεν, ἀλλὰ φροῦδον οἴχεσθαι τὸν ἔρωτα, ὅτι μέτροις οὐδεὶς οὐδ᾽ ᾠδαῖς ‘ῥίμφα παιδείους’ ⁹ ὡς Πίνδαρος ἔφη ‘τοξεύει μελιγάρεας ὕμνους;’ ἀλλ᾽ ἄτοπον: ἔρωτες γὰρ ἔτι ¹⁰ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ¹¹ ἐπιστρέφονται, ψυχαῖς δ᾽ ¹² ὁμιλοῦντες οὐκ εὐφυῶς οὐδ᾽ ἑτοίμως πρὸς μουσικὴν ἐχούσαις, ἄναυλοι μὲν καὶ ἄλυροι λάλοι δ᾽ οὐδὲν ἧττόν εἰσι καὶ διάπυροι τῶν παλαιῶν: ὅτι ¹³ οὐδ᾽ ὅσιον ¹⁴ εἰπεῖν ἢ καλὸν ὡς ἀνέραστος ἦν ἡ Ἀκαδήμεια ¹⁵ καὶ ὁ Σωκράτους καὶ Πλάτωνος; χορός, ὧν λόγοις μὲν ἐρωτικοῖς ἐντυχεῖν ἔστι, ποιήματα δ᾽ οὐκ ἀπολελοίπασι. τί δ᾽ ἀπολείπει τοῦ λέγοντος; ἐρωτικὴν μόνην γεγονέναι Σαπφὼ γυναικῶν ὁ ¹⁶ μαντικὴν φάσκων μόνην ¹⁷ γεγονέναι Σίβυλλαν καὶ Ἀριστονίκαν καὶ ὅσαι διὰ μέτρων ἐθεμίστευσαν; ‘ὁ μὲν γὰρ οἶνος’ ὡς ἔλεγε Χαιρήμων ¹⁸ ‘τοῖς τρόποις κεράννυται τῶν πινόντων’ ὁ δὲ μαντικὸς ἐνθουσιασμός, ὥσπερ ὁ ἐρωτικός, [p. 59] χρῆται τῇ ὑποκειμένῃ δυνάμει καὶ κινεῖ τῶν δεξαμένων ἕκαστον καθ᾽ ὃ πέφυκεν.’