A.bow down, sink, Hom., only in Il., “ἑτέρωσ᾽ ἤμυσε κάρη πήληκι βαρυνθέν” 8.308; ἤμυσε καρήατι, of a horse, 19.405; of a corn-field, “ἐπί τ᾽ ἠμύει ἀσταχύεσσιν” 2.148: metaph., of cities, totter, fall, τῶ κε τάχ᾽ ἠμύσειε πόλις Πριάμοιο ἄνακτος ib.373; rare in Trag., “χρόνῳ δ᾽ . . ἤμυσε στέγος” S.Fr.864; later, simply, fall, perish, “οὔνομα δ᾽ οὐκ ἤμυσε Λεωνίδου” AP7.715 (Leon.).
II. trans., cause to fall, ruin, “πόλιν” Musae.Fr.22. (In Hom. υ^ in pres., υ_ in aor. 1; but υ_ in pres. “κατ-ημύουσιν” A.R.3.1400, cf. Opp.H.1.228, Nic.Al.453; υ^ in aor., AP9.262 (Phil.), but υ_ ib.7.715 (v. supr.); cf. ἀμύω, ἐπημύω.)
