previous next
Prŏcŭlus , i, m.,
I.a Roman surname: Proculum inter cognomina eum dicunt, qui natus est patre peregrinante a patriā procul. Proculos sunt qui credant ideo dictos, quia patribus senibus quasi procul progressā aetate nati sunt, Paul. ex Fest. p. 225 Müll.—Esp.,
1. Proculus, a Roman senator, to whom Romulus is said to have imparted his desire to be worshipped as Quirinus, Cic. Rep. 2, 10, 20; id. Leg. 1, 1, 3; Liv 1, 16.—
2. A celebrated Roman jurist, whose disciples are called Prŏcŭ-lĭāni or Prŏcŭleiāni , Dig. 37, 14, 17; 1, 2, 2, § 53.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (2 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (2):
    • Cicero, De Legibus, 1.1
    • Cicero, De Republica, 2.10
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: