I. A reminding, recalling to mind, suggestion: “illud ne indignuin quidem admonitione, ingens in epilogis verti discrimen,” Cic. Quint. 6, 1, 37: “tanta vis admonitionis inest in locis, ut, etc.,” id. Fin. 5, 1: “qua admonitione succurrit quod Varro tradit, etc.,” Plin. 19, 1, 2, § 8: “unius admonitione verbi in memoriam reponuntur,” Quint. 11, 2, 19: “unius admonitione verbi,” id. 6, 1, 37.—Hence, transf.: admonitio morbi, or doloris, the returning sensations of a former sickness: “si qua admonitio doloris supersit,” Plin. 25, 8, 49, § 88: “admonitionem morbi sentire,” id. 24, 17, 101, § 158.—
II. A friendly, mild admonition (cf. Cic. de Or. 2, 83: admonitio, quasi lenior objurgatio; “v. admoneo, 1.): admonitio et praeceptum,” Cic. Off. 1, 40 fin.; so id. de Or. 2, 70: si aliter sentirem certe admonitio tua me reprimere aut si dubitarem, hortatio impellere posset, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4.—
III. Correction, chastise ment: “plures admonitione notavit,” Suet. Aug. 39: “admonitio fustium,” Dig. 48, 19, 7.