I.to build near or in addition to a thing, to add (mostly in prose and post-Aug.; never in Cic.).
I. Lit.: “cum veteri adstruitur recens aedificium,” Col. 1, 5 fin.: “utrique (villae) quae desunt,” Plin. Ep. 9, 7 fin.: sicut ante secunda fortuna tot victorias adstruxerat; “ita nunc adversa destruens quae cumulaverat,” Just. 23, 3: “medicamentum adstruere,” Scrib. Comp. 227.—
II. In gen.
A. To add to: “adstrue formae,” Ov. A. A. 2, 119: victus ab eo Pharnaces vix quicquam gloriae ejus adstruxit, Vell. 2, 55: “aliquid magnificentiae,” Plin. 9, 35, 58, § 119; so, “dignitati,” Plin. Ep. 3, 2, 5: “famae,” id. ib. 4, 17, 7: “felicitati,” id. Pan. 74, 2: “alicui laudem,” id. ib. 46, 8: “alicui nobilitatem ac decus,” Tac. H. 1, 78: “consulari ac triumphalibus ornamentis praedito quid aliud adstruere fortuna poterat?” id. Agr. 44: “adstruit auditis ... pavor,” Sil. 4, 8: “ut quae Neroni falsus adstruit scriptor,” ascribes, imputes, Mart. 3, 20: “ut Livium quoque priorum aetati adstruas, i.e. annumeres,” Vell. 1, 17.—
B. To furnish with something (syn. instruo): “contignationem laterculo adstruxerunt,” covered, fastened, Caes. B. C. 2, 9.—Trop.: “aliquem falsis criminibus,” i.e. to charge, Curt. 10, 1.!*? The signif. affirmare, which Agroet. p. 2268 P., and Beda, p. 2334 P. give, is found in no Lat. author; for in Plin. 12, 18, 41, § 83, instead of adstruxerunt, it is better to read adseverant; v. Sillig ad h. l.; so also Jan.