I.gen. plur. centenūm, like binūm, etc., Plin. 7, 49, 50, § 163 sq. al.), num. distrib. [centum], a hundred each, a hundred: “illos centeni quemque sequuntur juvenes,” Verg. A. 9, 162: “centum bracchia Centenaeque manus,” id. ib. 10, 566: “centenos sestertios militibus est pollicitus,” Hirt. B. Alex. 48: “centena sestertia,” Cic. Par. 6, 3, 49: “vicies centena milia passuum, etc.,” Caes. B. G. 5, 13.—In sing., Verg. A. 10, 207; Mart. 8, 45; Stat. S. 4, 4, 43; Pers. 5, 6.—
II. Subst.: centēna , ae, f. (sc. dignitas). = centurionatus, a dignity in the imperial court, Cod. Th. 10, 7, 1 al.— ;
B. centēnum , i, n., a kind of grain, = secale (because it bears a hundredfold), Edict. Diocl. p. 27; cf. Isid. Orig. 17, 3, 12, and Plin. 18, 16, 40, § 141.