previous next
constĭtūtĭo , ōnis, f. constituo.
I. In gen., a constitution, disposition, nature: “firma corporis,Cic. Off. 3, 33, 117 (as transl. of the Gr. εὐστάθεια τῆς σαρκός); so Sen. Ep. 121, 10 and 14: “prima naturae,Cic. Fin. 4, 6, 15.—
II. In partic.
B. In rhet., the issue in a cause, the point in dispute: “constitutio est prima conflictio causarum ex depulsione intentionis profecta, hoc modo: Fecisti: Non feci, aut: Jure feci, etc.,Cic. Inv. 1, 8, 10; Auct. Her. 1, 11, 18 and 19; cf. Quint. 3, 6, 2 sq.
2. Esp., an imperial regulation, order: quodcumque ergo imperator per epistulam promulgavit, vel cognoscens decrevit, vel edicto praecepit, legem esse constat; “hae sunt quae constitutiones appellantur,Just. Inst. 1, 2, 6; Gai Inst. 2, 5, § 3 al.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (12 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (12):
    • Livy, The History of Rome, Book 39, 53
    • Cicero, De Legibus, 2.10
    • Cicero, De Republica, 2.21
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 4.6
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 5.16
    • Cicero, De Officiis, 3.33
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 3, 6.2
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 5, 2.5
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 7, 4.5
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 7, 4.6
    • Seneca, Epistulae, 121.10
    • Cicero, De Inventione, 1.8
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: