I.favor, good-will, inclination, partiality, esp. of a party (rare in Cic.; not in Caes.; freq. since the Aug. per. in prose and poetry; syn.: studium, benevolentia, gratia, pietas, caritas, amor).
I. In gen.
A. Of human beings: “favorem et urbanum Cicero nova credit. Nam in epistola ad Brutum, Eum, inquit, amorem et eum (ut hoc verbo utar) favorem in consilium advocabo,” Quint. 8, 3, 34; “so with amor,” Suet. Claud. 12; “with studium,” id. Vit. 15: “qui favore populi tenetur et ducitur,” Cic. Sest. 54, 115; cf. “under II.: quae sunt varie et ad tempus descripta populis, favore magis quam re, legum nomen tenent,” Cic. Leg. 2, 5, 11: “amplecti aliquem favore,” Liv. 2, 56: “adferre alicui,” Just. 27, 1: “ex maxima invidia in gratiam et favorem nobilitatis Jugurtha venit,” Sall. J. 13, 7; cf. “opp. invidia,” id. ib. 73, 4: “plebis,” Liv. 7, 25, 1; cf. id. 2, 56, 1: “partium Pompeii,” Vell. 2, 54, 2: “concilia to populi favore,” Suet. Caes. 11: “militum,” id. Tit. 5; Hor. C. 4, 8, 26; id. Ep. 2, 1, 9: “favor in aliquem,” Tac. H. 1, 53 fin.: “pro laborantibus,” Quint. 4, 1, 9. —
C. Favor personified as a deity, Mart. Cap. 1, § 48 al.—
D. Esp., legal t. t.: “favoris causa, said where the law inclines to or encourages a particular right or practice: hoc favoris causa constitutum est, ut pro plenis (honoribus) incoätos accipiamus,” Dig. 50, 4, 8; 23, 3, 74; Gai Inst. 4, 14; cf.: “favor libertatis,” Paul. Sent. 2, 23, 2; 2, 24, 2 sq.—
II. In partic., acclamation, applause, at theatrical and other exhibitions (syn. plausus), approbation: “quod studium et quem favorem secum in scenam attulit Panurgus?” Cic. Rosc. Com. 10, 29; Phaedr. 5, 5, 25: “audientium,” Quint. 3, 8, 7: “facere favorem,” id. 7, 1, 33: “promere favorem,” id. 9, 1, 21: “emerendi favoris gratia,” id. 7, 1, 2: “magno omnium favore,” Suet. Claud. 21; cf.: “plauditur et magno palma favore datur,” Ov. Tr. 2, 506: “tutatur favor Euryalum,” Verg. A. 5, 343.