I.speaking grandly or loftily: “et grandiloqui, ut ita dicam, fuerunt cum ampla et sententiarum gravitate et majestate verborum,” Cic. Or. 5, 20; cf. Quint. 10, 1, 66: stilus, Serv. Verg. Vit.—In a bad sense, grandiloquent: “isti grandiloqui (i. e. Stoici),” boasters, Cic. Tusc. 5, 31, 89.
grandĭlŏquus , i, m. grandis-loquor,