previous next
ĭnănĭmus , a, um, adj. 2. in-animus,
I.lifeless, inanimate (class.; cf. Madv. ad Cic. Fin. p. 534): “cum inter inanimum et animal hoc maxime intersit, quod inanimum nihil agit, animal agit aliquid,Cic. Ac. 2, 12, 37; cf.: inanimum est omne, quod pulsu agitatur externo; “quod autem est animal, id motu cietur interiore et suo,id. Tusc. 1, 23, 54: “cujusque generis vel inanimi vel animantis origo,id. ib. 5, 24, 69; id. Rep. 6, 26: “res (opp. quodque animal),id. Div. 2, 47, 98: “natura,id. N. D. 2, 30, 76: “muta atque inanima,Cic. Verr. 2, 5, 67, § 171; “so with muta,id. N. D. 1, 14, 36; Tac. A. 4, 69 fin.: “omnes res, animantes et inanimae,Auct. Her. 4, 48, 61; 4, 53, 66; cf.: “ex mutis animalibus aut inanimis,Quint. 5, 3, 23: “satiati caede animantium, quae inanima erant, etc.,Liv. 41, 18, 4.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, Against Verres, 2.5.171
    • Tacitus, Annales, 4.69
    • Livy, The History of Rome, Book 41, 18.4
    • Cicero, De Republica, 6.26
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.14
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.30
    • Cicero, De Divinatione, 2.47
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.23
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: