I.inconvenient, unsuitable, unfit, unseasonable, troublesome, disagreeable.
I. Adj.
A. Of things (class. and freq.): “iter,” Ter. Hec. 3, 4, 1: “res,” id. ib. 4, 2, 27: valetudo, Cic. Brut. 34, 130: “colloquium pro re nata non incommodum,” id. Att. 14, 6, 1: “ne voce quidem incommodā,” Liv. 3, 14, 6: “severitas morum,” id. 27, 31, 7: “conflictatio turbae,” Quint. 3, 8, 29; 1, 7, 16: “eorum controversiam non incommodum videtur cum utrorumque ratione exponere,” Cic. Inv. 1, 34, 57: “naves propugnatoribus incommodae,” Liv. 30, 10, 15.—Comp.: “ut actori incommodior esset exhibitio,” Dig. 10, 4, 11: incommodioris condicionis homines, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 3, 1. — Sup.: “in rebus ejus incommodissimis,” Cic. Clu. 59, 161. —
B. Of persons, troublesome (rare but class.): “aliquid huic responde, commode, ne incommodus nobis sit,” Plaut. Poen. 1, 2, 189 (but not in Bacch. 3, 2, 17; “v. Ritschl ad h. l.): idem facilem et liberalem patrem incommodum esse amanti filio disputat,” Cic. N. D. 3, 29, 73.—
II. Subst.: incommŏdum , i, n., inconvenience, trouble, disadvantage, detriment, injury, misfortune (freq. and class.): “quom ejus incommodum tam aegre feras,” Plaut. Capt. 1, 2, 43: “nostro incommodo detrimentoque, si est ita necesse, doleamus,” Cic. Brut. 1, 4: “qui locus est talis, ut plus habeat adjumenti quam incommodi,” id. de Or. 2, 24, 102: “non modo incommodi nihil ceperunt, sed etiam ... in quaestu sunt versati,” Cic. Verr. 2, 3, 46, § 109: “timet, ne ipse aliquo afficiatur incommodo,” id. Off. 1, 7, 24: “accidit repentinum incommodum: tanta enim tempestas cooritur, ut, etc.,” Caes. B. C. 1, 48, 1: “ab officio abduci incommodo,” Cic. Lael. 2, 8; cf. “ellipt.: nec id incommodo tuo (sc. feceris),” id. Att. 12, 47, 1: “quae res magnum nostris attulit incommodum,” Caes. B. C. 3, 63, 5: “quid iniquitas loci habeat incommodi,” id. B. G. 7, 45, 9: “si quid importetur nobis incommodi,” Cic. Off. 2, 5, 18: “ex eo concursu navium magnum esse incommodum acceptum,” Caes. B. G. 5, 10 fin.; cf.: “ut acceptum incommodum virtute sarciretur (shortly before: detrimentum acceptum),” id. B. C. 3, 73, 4: “reiciendi, deminuendi, devitandive incommodi causa,” Cic. Inv. 2, 5, 18: incommodum inter eos (socios) commune est, loss (opp. lucrum), Gai. Inst. 3, 150.—Rarely with gen. rei: “commoveri incommodo valetudinis,” Cic. Att. 7, 7, 3; cf. “morbi,” id. Mur. 23, 47.—In plur.: “multis incommodis difficultatibusque affectus,” id. Div. in Caecil. 3, 8; id. N. D. 1, 9 fin.; id. Lael. 13, 48: “tot incommodis conflictati,” Caes. B. G. 5, 35, 5; id. B. C. 3, 10, 6.— With gen.: “corporum,” i. e. diseases, Plin. 24, 17, 102, § 162: “pulmonum,” id. 28, 7, 21, § 75: “vesicae,” id. 27, 12, 101, § 126: “ferre incommoda vitae,” Juv. 13, 21. —
III. Adv.: incommŏdē , inconveniently, incommodiously, unfortunately, unseasonably: “fores Hae sonitu suo moram mihi obiciunt incommode,” Plaut. Trin. 5, 1, 8; Ter. Eun. 2, 3, 37: “posse pro re nata te non incommode ad me in Albanum venire,” Cic. Att. 7, 8, 2: “accidit,” Caes. B. G. 5, 33, 4: “adversari,” Liv. 4, 8, 6.—Comp.: “cum illo quidem actum optime est: mecum incommodius,” Cic. Lael. 4, 15.— Sup.: “incommodissime navigare,” Cic. Att. 5, 9, 1.