previous next
in-dīvĭdŭus , a, um, adj. 2. in-divido.
I. Lit., not divided, indivisible (class.): “arbores,with stems not branched, Plin. 16, 30, 53, § 122: “ille atomos, quas appellat, id est, corpora individua,Cic. Fin. 1, 6, 17: “nihil esse individuum potest,id. N. D. 1, 23, 65: “corpuscula,Amm. 26, 1, 1.—Hence, subst.: indīvĭdŭum , i, n., an atom, indivisible particle: “ex illis individuis, unde omnia Democritus gigni affirmat,Cic. Ac. 2, 17 fin.: “ne individuum quidem, nec quod dirimi distrahive non possit,id. N. D. 3, 12, 29.—
II. Trop., inseparable, not separated (postAug.): “comitatus virtutum,Sen. Ep. 67 med.: “contubernium,App. M. 4, p. 154, 16: “Rhodum secuti et apud Capreas individui,Tac. A. 6, 10: pietas, undivided, impartial, Ps.Quint. Decl. 5, 3.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Tacitus, Annales, 6.10
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 1.6
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.23
    • Cicero, de Natura Deorum, 3.12
    • Seneca, Epistulae, 67
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: