I.to groan or sigh over a thing; to mourn over, lament, bewail.
I. Act.: “alicujus interitum,” Verg. E. 5, 27: “caesos ingemunt nati patres,” Sen. Herc. Oet. 1758: “jacentem,” Stat. Th. 9, 2.— With inf.: “ingemuit citro non satis esse suo,” Mart. 9, 60, 10.—
II. Neutr., to mourn, groan, wail, lament: “in aliqua re,” Cic. Phil. 2, 26, 64: “agris,” Tac. G. 46.—With dat.: “exsiliis alicujus,” Ov. P. 2, 5, 8: “ingemens laboribus,” Hor. Epod. 5, 31: “conditioni suae,” Liv. 36, 28, 9; Suet. Vesp. 15: “aratro,” Verg. G. 1, 46.—
B. Transf., of inanim. things: “ingemuit solum,” Ov. M. 14, 407: “limen,” id. ib. 4, 450: “omne nemus ingemuit alis,” Val. Fl. 1, 577.