I.not arranged, disordered, irregular: “inordinati et incompositi milites,” Liv. 22, 50, 8: “hostes,” id. 35, 29, 5: “inordinati in proelium ruunt,” id. 23, 27, 5: “ordo,” App. M. p. 292 Oud. — Sup.: “inordinatissimi pili,” Plin. 22, 22, 45, § 91.—In neutr. absol.: “idque ex inordinato in ordinem adduxit,” disorder, Cic. Univ. 3, 7; Quint. 1, 10, 46; 8, 2, 23; 10, 4, 1.—Adv. in two forms.
2. ĭnordĭnātim , irregularly: acies non inordinatim incedebant, Amm. 19, 7, 3.