I.to fall between.
I. Lit.: “ita in arto stipatae erant naves ut vix ullum telum in mari vanum intercideret,” Liv. 26, 39; 21, 8; 3, 10, 6.—
II. Transf.
A. To occur meanwhile, to happen: “si quae interciderunt, etc.,” Cic. Fam. 5, 8, 3. —
B. To fall to the ground, go to ruin, be lost, perish: pereant amici, dum una inimici intercidant, Poët. ap. Cic. Deiot. 9, 25: “intercidunt ova,” Plin. 9, 51, 74, § 163: “credo, quia nulla gesta res insignem fecerit consulatum, memoriā intercidisse,” Liv. 2, 8, 5: “utrum pejorem vocas, apud quem gratia beneficii intercidit, an apud quem etiam memoria?” Sen. Ben. 3, 1: “augur erat: nomen longis intercidit annis,” Ov. F. 2, 433: “sive (opera) exstant, sive intercidere,” Plin. 35, 8, 34, § 53: “haec sequenti tempore interciderunt,” Quint. 1, 5, 52: “cum verba intercidant invalescantque temporibus,” fall into disuse, become obsolete, id. 10, 2, 13: “quod si interciderit tibi nunc aliquid (= excidit e memoria),” something escapes you, you have forgotten something, Hor. S. 2, 4, 6.