previous next
occento (obc- ), āvi, ātum, 1, v. a. obcanto,
I.to sing at or before, i. e.,
I. To serenade a person: “senem,Plaut. Stich. 4, 1, 66.—Absol.: “quid, si adeam ad fores atque occentem?Plaut. Curc. 1, 2, 57: “hymenaeum,id. Cas. 4, 3, 9 (dub.; al. offundam).—
II. In a bad sense, to sing a satirical song or pasquinade against any one (class.): occentassint antiqui dicebant, quod nunc convicium fecerint dicimus: quod id clare, et cum quodam canore fit, ut procul exaudiri possit, Paul. ex Fest. p. 181 Müll.: si quis occentavisset, sive carmen condidisset, quod infamiam faceret flagitiumve alteri, XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12 (Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 2, 9); cf. Rein's Criminalrecht, p. 357 sq.—With acc. of the place: ostium, to sing a lampoon or pasquinade before one's door, Plaut. Pers. 4, 4, 20; id. Merc. 2, 3, 73.—
B. Transf., of birds of ill omen: “bubo occentans funebria,singing dismal songs, Amm. 30, 5, 16.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Plautus, Curculio, 1.2
    • Plautus, Persa, 4.4
    • Plautus, Casina, 4.3
    • Plautus, Mercator, 2.3
    • Plautus, Stichus, 4.1
    • Cicero, De Republica, 4.10
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: