I.very uncommon, very rare (as an adj. not in Cic.), Liv. 29, 38, 7: “perrarum est, ut, etc.,” Plin. 31, 3, 23, § 38.—Adv.: perrārō , very seldom, very rarely: si quando id efficit, quod perraro potest. Cic. Rep. 2, 40, 67; id. Fin. 2, 16, 51; id. Rosc. Am. 18, 52: “perraro haec alea fallit,” Hor. S. 2, 5, 50.
per-rārus , a, um, adj.,