I.long ago, long since, a long time ago; without a negative: “ita me pridem facere atriensem voluerat,” Plaut. Cas. 2, 8, 29; id. Rud. 4, 7, 23: “quod ad me pridem scripseras,” Cic. Fam. 5, 6, 2; Stat. Th. 3, 680.—With a negative: non pridem, haud pridem, not long ago, a short time ago, lately (class.): “hoc ego mali non pridem inveni,” Ter. Heaut. 2, 1, 17: “recens natura est mundi, neque pridem exordia cepit,” Lucr. 5, 331: “haud ita pridem,” not so very long ago, Hor. S. 2, 2, 46: “Themistocles fuit, nostrā civitate non ita pridem dominatu regio liberatā,” not long before, Cic. Brut. 10, 41.—In old times, in former times, in time past, aforetime, formerly: “nunc jam non classem, in quam, sicuti pridem, confugiant, superesse,” Just. 5, 7, 12: “Italiam notiorem sibi nunc, quam pridem fuisse,” id. 31, 3, 10: “eodem igitur furore in paenitentiam, quo pridem in iram versus, mori voluit,” id. 12, 6, 7: quam pridem, how long ago, for how long a time: “quam pridem pater et mater mortui essent,” Ter. Eun. 3, 3, 11: “quam pridem non edisti,” Plaut. Stich. 2, 1, 46; Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126; id. Rosc. Com. 3, 8.
prīdem , adv. from the obsol. pri-, prei-, (= prae; whence prior, primus, pridie), with demonstrative suffix dem,