I. In the best prose, a publicist's t. t., to read out, recite a document, statement, report, etc., in public proceedings: “alicujus testimonium,” Cic. Verr. 2, 2, 8, § 23; cf.: “testimonia tabulasve,” Quint. 7, 10, 13: “litteras in concione,” Cic. Att. 8, 9, 2: “litteras in senatu,” id. Fam. 10, 12, 1; Caes. B. C. 1, 1; Sall. C. 34, 3; cf. Cic. Fam. 10, 16, 1; 12, 25, 1; Caes. B. G. 7, 48: “edictum,” Cic. Quint. 29, 89; Cic. Verr. 2, 3, 10, § 26: “orationem,” id. Planc. 30, 74: “nolo cetera recitare,” id. ib.: “epistulam meam,” id. Sull. 24, 67: “quid ego nunc hic Chlori testimonium recitem?” Cic. Verr. 2, 2, 8, § 23: “rogationem suam populo,” Quint. 10, 5, 13: “testamentum,” id. 9, 2, 35: “recitet ex codice,” Cic. Verr. 2, 3, 10, § 26; so, “responsum ex scripto,” Liv. 23, 11: “de tabulis publicis,” Cic. Fl. 17, 40: “auctionem populi Romani de legis scripto,” id. Agr. 2, 18, 48: “elogium de testamento,” id. Clu. 48, 135.— “Of persons: testamento si recitatus heres esset pupillus Cornelius,” Cic. Caecin. 19, 54; so, “heres,” Plin. 7, 52, 53, § 177: “aliquem praeterire in recitando senatu,” in the list of senators, Cic. Dom. 32, 84; so, “senatum,” Liv. 29, 37: aut recitatis in actione, aut nominatis testibus, by reading over the witnesses (i. e. their testimony) or by simply naming them, Quint. 5, 7, 25; v. Spald. ad h. l. —
II. In gen., to read out, recite any thing in public (freq. since the Aug. per., after which it became customary to recite one's own works before audiences; cf.: pronuntio, declamo): To. At clare recitato. Do. Tace, dum perlego, Plaut. Pers. 4, 3, 30: “postquam recitasti quod erat cerae creditum,” id. ib. 4, 3, 59: “in medio, qui Scripta foro recitent, sunt multi,” Hor. S. 1, 4, 75; cf. id. ib. 1, 4, 23; id. Ep. 1, 19, 42; 2, 1, 223; Ov. Tr. 4, 10, 45; id. P. 3, 5, 39; Juv. 8, 126; 3, 9; Plin. Ep. 7, 17, 1; 1, 5, 4; 1, 13; 2, 10, 6 et saep. al.—With dat.: “nec recitem cuiquam nisi amicis,” Hor. S. 1, 4, 73: “Quinctilio si quid recitares,” id. A. P. 438: “nec illi ... verba ultra suppeditavere quam ut sacramentum recitaret,” Tac. H. 4, 59.—
B. To repeat from memory, say by heart, recite: “quin etiam recitare, si qua meminerunt, cogendi sunt (phrenetici),” Cels. 3, 18, 39; Mart. 9, 83, 4. —
C. Of prayers, to say, offer (eccl. Lat.): “orationes,” Vulg. Tob. 3, 25.