I.a holding back, trop. *
I. A checking, check, in speaking: “(orationem) concinnam ... festivam, sine intermissione, sine reprehensione, sine varietate,” Cic. de Or. 3, 25, 100.—
II. Blame, censure, reprimand, reproof, reprehension (freq. and class.).
(α).
With gen.: “gloriam in morte debent ii, qui in re publicā versantur, non culpae reprehensionem et stultitiae vituperationem relinquere,” Cic. Phil. 12, 10, 25: “vitae,” id. Mur. 5, 11: temeritatis, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1: “brevis neglegentiae,” Quint. 5, 13, 10: “personarum,” id. 9, 2, 68: “vereri reprehensionem doctorum atque prudentium,” Cic. Or. 1, 1.— In plur.: “obscuritatis, infantiae, inscitiae rerum verborumque, et insulsitatis etiam,” Quint. 5, 13, 38; cf.: “dissentientium inter se reprehensiones non sunt vituperandae,” Cic. Fin. 1, 8, 27.—
(β).
Absol.: “reprehensionem non fugere,” Cic. Att. 10, 3, a, 1: “justā reprehensione carere,” id. Off. 1, 40, 144: “sine reprehensione,” Quint. 1, 5, 14; 1, 11, 18; 9, 2, 68; Plin. 3, 1, praef. § 1; Tac. H. 1, 49: “citra reprehensionem,” Quint. 1, 5, 64; 8, 5, 34: “cum reprehensione,” id. 11, 3, 165: “reprehensionem capere,” to be found fault with, id. 5, 7, 1.— In plur.: “fore ut hic noster labor in varias reprehensiones incurreret,” Cic. Fin. 1, 1, 1.—
B. Transf.
1. Like our blame for the thing blamed, a fault: “Hermagoras, in plurimis admirandus, tantum diligentiae nimium solicitae, ut ipsa ejus reprehensio laude aliquā non indigna sit,” Quint. 3, 11, 22; cf.: usque ad emacitatis reprehensionem. Plin. Ep. 3, 7, 7.—
2. Rhet. t. t., a refutation, Cic. Inv. 1, 42, 78; id. Part. Or. 12, 44; id. de Or. 3, 54, 207; Quint. 9, 1, 34 (cf. reprehendo, II. B. 2.).