I.v. inch. n. [sileo], to become still, silent, calm, or quiet (rare; not in Cic.; “syn. obmutesco): dum hae silescunt turbae,” Ter. Ad. 5, 2, 10: “deum domus alta silescit,” Verg. A. 10, 101: “caeli furor aequinoctialis Zephyri silescit auris,” Cat. 46, 3: “venti silescunt,” Ov. Tr. 2, 151.
sĭlesco , ĕre,